رحیم رمضانی‌نژاد؛ مهرعلی همتی‌نژاد؛ حسین عیدی؛ آکوابراهیم فقی محمود
دوره 3، شماره 1 ، فروردین 1393، ، صفحه 35-49
چکیده
چکیده\r\nهدف: هدف از پژوهش حاضر، تدوین الگوی اثربخشی فدراسیون‌های ورزشی منتخب عراق بر مبنای مدل ارزش‌های رقابتی بود.\r\nروش‌شناسی: جامعۀ آماری تحقیق 221 نفر از روسا، کارمندان متخصص، ورزشکاران تیم‌های ملی بزرگسالان و داوران درجۀ ملی چهار فدراسیون منتخب فوتبال، بسکتبال، وزنه برداری و دو و میدانی بودند، که 184 نفر (82%) از آنها به پرسشنامه ...
بیشتر
چکیده\r\nهدف: هدف از پژوهش حاضر، تدوین الگوی اثربخشی فدراسیون‌های ورزشی منتخب عراق بر مبنای مدل ارزش‌های رقابتی بود.\r\nروش‌شناسی: جامعۀ آماری تحقیق 221 نفر از روسا، کارمندان متخصص، ورزشکاران تیم‌های ملی بزرگسالان و داوران درجۀ ملی چهار فدراسیون منتخب فوتبال، بسکتبال، وزنه برداری و دو و میدانی بودند، که 184 نفر (82%) از آنها به پرسشنامه پاسخ دادند. از پرسشنامه اثربخشی سازمانی عیدی و همکاران (1390) با مقیاس پنج ارزش لیکرت برای تحقیق استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن را 12 نفر از اساتید صاحب نظر دانشگاهی و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ تایید شد (97/0 =r ). از نرم افزار لیزرل برای تحلیل عاملی تاییدی و تایید بر ازش مدل و روابط بین عامل‌ها استفاده شد.\r\nیافته‌ها: نتایج نشان داد که عامل‌های نیروی انسانی متخصص (88/0)، تعامل سازمانی (88/0)، بهره‌وری (87/0)، انسجام نیروی کار (84/0)، برنامه‌ریزی (84/0)، ثبات سازمانی (81/0)، انعطاف‌پذیری (78/0) و منابع سازمانی (74/0) بیشترین تاثیر را بر اثربخشی سازمانی داشتند. از طرف دیگر، نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که الگوهای فرایندهای داخلی (تعامل و ثبات سازمانی) و اهداف عقلایی (برنامه‌ریزی و بهره‌وری) اصلی‌ترین الگوهای رویکرد ارزش‌های رقابتی و تعیین‌کننده‌های اثربخشی فدراسیون‌های منتخب عراق بودند. همچنین، فدراسیون‌های فوتبال، دوومیدانی، وزنه‌برداری و بسکتبال به ترتیب بالاترین میانگین اثربخشی سازمانی را داشتند.\r\nنتیجه‌گیری: بر مبنای نتایج تحقیق، محققان پیشنهاد کردند که برای رسیدن به اثربخشی سازمانی در فدراسیون‌های ورزشی باید شاخص‌های گوناگونی را مورد توجه قرار دهند که مهم‌ترین آنها به کارگیری و استخدام نیروی انسانی ماهر و متخصص هستند.\r\nواژه‌های کلیدی: اثربخشی سازمانی، مدل ارزش‌های رقابتی، فدراسیون‌های ورزشی عراق.
رحیم رمضانی‌نژاد؛ مهرعلی همتی‌نژاد؛ کاظم هژبری
دوره 2، شماره 2 ، تیر 1392، ، صفحه 73-89
چکیده
چکیدههدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اولویت درس تربیت‌بدنی در میان سایر دروس مقطع راهنمایی بود.روش‌شناسی: جامعۀ آماری پژوهش کلیۀ دانش‌آموزان دختر و پسر مدارس دولتی مقطع راهنمایی شهر رشت (20776 نفر) و والدین آنها بودند که 400 نفر از دانش‌آموزان (209 دختر و 191 پسر) و به همین تعداد نیز از والدین به صورت تصادفی جزء نمونۀ پژوهش قرار گرفتند. ابتدا ...
بیشتر
چکیدههدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اولویت درس تربیت‌بدنی در میان سایر دروس مقطع راهنمایی بود.روش‌شناسی: جامعۀ آماری پژوهش کلیۀ دانش‌آموزان دختر و پسر مدارس دولتی مقطع راهنمایی شهر رشت (20776 نفر) و والدین آنها بودند که 400 نفر از دانش‌آموزان (209 دختر و 191 پسر) و به همین تعداد نیز از والدین به صورت تصادفی جزء نمونۀ پژوهش قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامۀ محقق‌ساخته‌ای با هفتاد سوال تنظیم شد که پس از مصاحبه و اعمال نظرات تخصصی 10 نفر از استادان دانشگاهی و 10 نفر از دبیران باتجربۀ تربیت‌بدنی به سی سوال کاهش یافت و پایایی آن نیز با روش آلفای کرونباخ تایید شد (75/0=α). تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های فریدمن، یومن‌ویتنی و ویلکاکسون و آزمون همبستگی اسپیرمن در سطح معنی‌داری 05/0 ≤ p انجام گرفت.یافته‌ها: نتایج نشان داد که از دیدگاه دانش‌آموزان و والدین درس تربیت‌بدنی در میان ده درس به‌ترتیب در اولویت‌های ششم و هفتم قرار داشت، البته این تفاوت معنی‌داری نبود. همچنین دانش‌آموزان پسر و دختر به‌ترتیب این درس را در اولویت چهارم و ششم قرار دادند و این تفاوت معنیدار بود. تفاوت جایگاه این درس در بین دانش‌آموزان پایه‌های مختلف نیز معنیدار نبود.نتیجه‌گیری: جایگاه نسبتاً پایین درس تربیت‌بدنی از دیدگاه والدین و دانش‌آموزان دختر لزوم ارایۀ آگاهی‌ها، تشریح اهداف، برنامه‌ها و فواید درس تربیت‌بدنی برای والدین و فراهم آوردن محیطی راحت و لذت‌بخش، فارغ از تنش به‌همراه فعالیت‌هایی جالب و سرگرم‌کننده و متناسب با خواست و علایق دانش‌آموزان دختر را ضروری می‌سازد.واژه‌های کلیدی: اولویت‌بندی دروس، انتخاب دانش‌آموز، موقعیت درس تربیت‌بدنی.
رحیم رمضانی‌نژاد؛ اسماعیل ملک‌اخلاق؛ محمدرضا برومند؛ مهرعلی همتی‌نژاد؛ سیدمحمدحسین رضوی
دوره 2، شماره 1 ، فروردین 1392، ، صفحه 1-19
چکیده
چکیدههدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت اشتغال فارغ‌التحصیلان رشتۀ تربیت‌بدنی و علوم ورزشی کشور انجام شده است.روش‌شناسی: نمونه‌های تحقیق شامل 115 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها، مدیران ورزشی و فارغ‌التحصیلان رشتۀ تربیت‌بدنی بودند که در زمینه موضوع تحقیق صاحب‌نظر و ذینفع بودند. برای گردآوری اطلاعات از روش‌های بررسی اسناد ...
بیشتر
چکیدههدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت اشتغال فارغ‌التحصیلان رشتۀ تربیت‌بدنی و علوم ورزشی کشور انجام شده است.روش‌شناسی: نمونه‌های تحقیق شامل 115 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها، مدیران ورزشی و فارغ‌التحصیلان رشتۀ تربیت‌بدنی بودند که در زمینه موضوع تحقیق صاحب‌نظر و ذینفع بودند. برای گردآوری اطلاعات از روش‌های بررسی اسناد و مدارک، مطالعات قبلی، جلسات مصاحبه، فرم‌ها و پرسشنامه (فرم شناسایی SWOT شامل سوالات باز و بسته، پرسشنامۀ عوامل درونی، پرسشنامۀ عوامل بیرونی و فرم تعیین موقعیت استراتژیک) استفاده شد. به منظور سنجش روایی پرسشنامه از روش اعتبار محتوا با بهره‌گیری از نظر چهارده نفر از استادان خبره مدیریت، مدیریت ورزشی و دانشکدۀ کارآفرینی استفاده شد. ثبات درونی ابزار در یک مطالعه مقدماتی روی سی نفر از آزمودنی ها به روش ضریب آلفای کرونباخ، 94/0 محاسبه شد. برای آزمون فرضیات پژوهش از آزمون‌های رتبه‌ای فریدمن، ماتریس ارزیابی عوامل داخلی (IFE) و ماتریس ارزیابی عوامل خارجی (EFE) و در نهایت ماتریس ارزیابی موقعیت و اقدام استراتژیک (SPACEM) استفاده شد.یافته‌ها: در تجزیه و تحلیل شرایط محیطی (درونی و بیرونی) اشتغال فارغ‌التحصیلان تربیت‌بدنی و علوم ورزشی 18 نقطه قوت، 40 نقطه ضعف، 33 فرصت و 33 تهدید شناسایی و به ترتیب اولویت‌بندی شد. یافته‌های پژوهش نشان داد اشتغال فارغ‌التحصیلان رشته تربیت‌بدنی و علوم ورزشی از نظر عوامل داخلی و خارجی وضعیت مناسبی ندارد و با وجود ضعف‌های داخلی با تهدیدهای خارجی متعدد و عمده نیز مواجه است که در ماتریس ارزیابی جایگاه، در بدترین وضعیت یعنی در موقعیت تدافعی (WT) قرار دارد.نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود براساس شرایط موجود برای تبیین استراتژی‌های اشتغال فارغ‌التحصیلان تربیت‌بدنی و علوم ورزشی ایران علاوه بر استفاده از استراتژی‌های ST، SO و WO بر استراتژی‌های WT نیز تاکید شود.واژه‌های کلیدی: اشتغال، رشتۀ تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، ماتریس ارزیابی موقعیت و اقدام استراتژیک.
مهرعلی همتی‌نژاد؛ اکبر میرزایی کالار؛ سید مهدی مدنی؛ فرهاد رحمانی‌نیا
دوره 2، شماره 1 ، فروردین 1392، ، صفحه 85-95
چکیده
چکیدههدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی عوامل بازدارنده و سوق‌دهنده در زمینۀ گردشگری ورزشی است.روش‌شناسی: تحقیق حاضر، توصیفی پیمایشی است و به صورت میدانی انجام گرفته است. نمونۀ آماری تحقیق 319 نفر از گردشگران شرکت‌کننده در مسابقات تیم ملی فوتبال بودند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامۀ ویمبلدون استفاده شد که روایی آن به وسیلۀ ده نفر از ...
بیشتر
چکیدههدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی عوامل بازدارنده و سوق‌دهنده در زمینۀ گردشگری ورزشی است.روش‌شناسی: تحقیق حاضر، توصیفی پیمایشی است و به صورت میدانی انجام گرفته است. نمونۀ آماری تحقیق 319 نفر از گردشگران شرکت‌کننده در مسابقات تیم ملی فوتبال بودند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامۀ ویمبلدون استفاده شد که روایی آن به وسیلۀ ده نفر از استادان دانشگاه گیلان و ده نفر از کارشناسان گردشگری مورد تایید قرار گرفت و میزان اعتبار آن نیز قبلاً به روش آلفای کرونباخ 86/0 محاسبه شده بود. یافته‌های تحقیق با استفاده از آزمون توزیع دو جمله‌ای در سطح معنی‌داری (05/0p≤) تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که اجتماعی شدن، آرامش و سرگرمی (عوامل سوق‌دهنده) مهم‌ترین عوامل برای حضور گردشگران و مشکلات مالی و شخصی (عوامل بازدارنده) مهم‌ترین عوامل برای عدم حضور در رویدادهای ورزشی از دیدگاه گردشگران شرکت‌کننده در مسابقات فوتبال محسوب می‌شود.نتیجه‌گیری: با توجه به عوامل سوق‌دهنده به حضور گردشگران ورزشی و عوامل بازدارنده از حضور آنها در رویدادهای ورزشی، پیشنهاد می‌شود برای افزایش حضور گردشگران در رویدادهای ورزشی انگیزه‌های آنها به خوبی شناسایی شود و اطلاع‌رسانی دقیقی دربارۀ جاذبه‌های رویداد صورت گیرد؛ همچنین هزینه‌های مالی، مشکلات ایمنی و سلامتی به حداقل ممکن برسد.واژه‌های کلیدی: گردشگری ورزشی، عوامل سوق‌دهنده، عوامل بازدارنده، رویداد ورزشی.
