محمد صادق افروزه
چکیده
هدف: ورزش حرفهای با رویکردی بازارگرایانه علاوه بر مزایای اجتماعی گاهی در برخی جنبهها به استثمار ورزشکاران پرداخته است. هدف این تحقیق شناسایی مصادیق استثمار ورزشکاران توسط باشگاهها و فضای کلی ورزش حرفهای بود.روش‌شناسی: روش تحقیق کیفی بود که با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند 12 ورزشکار، کارشناس و مدیر به عنوان مشارکت‌کننده ...
بیشتر
هدف: ورزش حرفهای با رویکردی بازارگرایانه علاوه بر مزایای اجتماعی گاهی در برخی جنبهها به استثمار ورزشکاران پرداخته است. هدف این تحقیق شناسایی مصادیق استثمار ورزشکاران توسط باشگاهها و فضای کلی ورزش حرفهای بود.روش‌شناسی: روش تحقیق کیفی بود که با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند 12 ورزشکار، کارشناس و مدیر به عنوان مشارکت‌کننده انتخاب شدند و از طریق مصاحبههای عمیق و نیمه‌ساختاریافته داده‌ها جمع‌آوری شدند.یافته‌ها: نتایج نشان داد مصادیق استثمار ورزش در هشت قضیه شامل استثمار بدنی (صدمات جسمی، بهداشت تمرین، تخریب بدن)، استثمار روحی (طرد خانواده، تحقیر اجتماعی)، استثمار هویت (تبعیضجنسیتی، تبعیض قومی مذهبی)، استثمار اجتماعی (رسانه مداری، توقعات، کژ نقشی اجتماعی، سردرگمی)، استثمار اقتصادی (قرار دادها، بازنشستگی، حقوق)، استثمار فرهنگی (جنگ رسانهای سبک زندگی) استثمار مالکیت انسانی (نگاه ابزاری، ابزار جنگی) و استثمار تربیتی (خشونت رفتاری، خشونت کلامی، خشونت روانی) می‌باشد.نتیجه‌گیری: به نظر میرسد وجود فرهنگهای محلی، نفود تفکرات لیبرالیسیتی حمکرانان ورزشی و در نهایت عدم آگاهی ورزشکار از مسیر زندگی حرفهای خود گاهی منجر به استثمار زندگی ورزشکار در ابعاد گوناگون شده است.
