چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر مطالعه تطبیقی جایگاه حق بر سلامت افراد دارای معلولیت با تأکید بر ورزش در قوانین و مقررات ملی و بین المللی بود.
روش‌شناسی: پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نوع کیفی بود که با روش تحلیل محتوا انجام شد. جامعه‌ی آماری تمام قوانین و مقررات ملی و بین‌المللی مرتبط با حق بر سلامت و حق بر ورزش تمام افراد به طور عام و افراد دارای معلولیت به طور خاص بود. روش گردآوری داده‌ها، اسنادی و کتابخانه‌ای و ابزار مورد استفاده چک لیست کدگذاری بود. برای تحلیل محتوا از مدل چهار مرحله‌ای جورج بردی استفاده شد.
یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از این بود که علی‌رغم اینکه در قوانین و مقررات ملی و بین‌المللی متعددی به مبحث سلامت و ورزش افراد دارای معلولیت پرداخته شده است، اما در عمل اقدامات انجام شده بسیار محدود بوده‌است و تحقق این هدف نیازمند افزایش همکاری میان دستگاه‌های متولی امور افراد دارای معلولیت، دستگاه‌های متولی سلامت و سازمان‌ها و نهادهای متولی ورزش است.
نتیجه‌گیری: تفاهم و تعامل بین دستگاه‌های اخیرالذکر فواید بسیاری مانند کاهش هزینه‌های درمان افراد دارای معلولیت و سلامت روانی و اجتماعی آنها خواهد داشت و گامی در جهت توسعه-ی پایدار می‌باشد.
کلیدواژه‌ها
)