چکیده
هدف: فوتبال که یکی از محبوب‌ترین رشته‌های ورزشی در اقصی نقاط این کره خاکی است، در سال‌های اخیر، به محل جولان افرادی تبدیل شده که با ایجاد محیط‌های نژادپرستانه و سردادن شعارهای قومیتی، سبب تفرقه در بین تماشاگران شده است؛ پدیده‌ای که در فوتبال ایران نیز در قالب قوم‌گرایی قابل مشاهده است. بنابراین در این پژوهش، سعی بر این است قوم‌گرایی در بین هواداران فوتبال ایران مورد مطالعه قرارگیرد.
روش‌شناسی: روش پژوهش، از نوع کیفی با رویکرد پدیدارشناسی است. برای انجام این پژوهش، با هواداران فوتبال ایران از قومیت‌های ترک، فارس و عرب مصاحبه شد. روش نمونه‌گیری ملاکی بود و تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت.
یافته‌ها: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، پدیده قوم‌گرایی بین هواداران فوتبال ایران تلفیقی از دو مضمون اصلی قوم‌گرایی واکنشی و سهوی و قوم‌گرایی کنشی و تعمدی است.
نتیجه‌گیری: مضمون قوم‌گرایی واکنشی و سهوی نمایان‌گر رفتارهای واکنشی است؛ یعنی افراد به حوادث موجود در جامعه واکنش نشان داده و نارضایتی خود را در بسترهای ورزشی با شعارهای قومیتی نشان می‌دهند اما در مضمون قوم‌گرایی کنشی و تعمدی، بیانگر استفاده افراد از ورزشگاه‌ها برای تبلیغ عقاید سیاسی خود هست. با توجه به نتایج به دستآمده پیشنهاد می‌شود به مواجه سلبی و ایجابی این پدیده در ورزشگاه‌های فوتبال تا باعث بروز ناهنجارهای مخرب در جامعه و تخریب وجه فوتبال ایران نگردد.
)