چکیده

هدف: هدف این پژوهش پاسخ­گویی به این سؤال است که آیا مدیریت ورزشی، خود باید به طراحی آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بپردازد؛ یا اینکه آمیزه بازاریابی از پیش طراحی‌شده را اجرا نماید.
روش­شناسی: روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است که به صورت پیمایشی انجام‌شده است. نمونه آماری پژوهش شامل 362 نفر از خبرگان و کارشناسان و صاحب‌نظران در زمینه گردشگری ورزشی و گردشگران ورزشی داخلی و خارجی شرکت‌کننده در رویدادهای ورزشی به میزبانی تهران بودند. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامۀ محقق ساخته­ای است که حاوی 24 سؤال از نوع مقیاس 5 رتبه­ای «لیکرت» است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان مدیریت ورزشی و روایی سازه با بهره‌گیری از تحلیل عاملی اکتشافی مورد تائید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش «آلفای­کرونباخ» مورد بررسی قرار گرفت (Cronbach'sAlpha=0.775). برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از بستۀ نرم‌افزاری19  SPSS به منظور انجام آمار توصیف و تحلیل عاملی اکتشافی و نرم‌افزار لیزرل برای انجام تحلیل عاملی تأییدی و مدل‌سازی معادله ساختاری (SEM) استفاده شد.
یافته­ها: نتایج نشان داد که شاخص‌های برازش مدل تأثیر مدیریت ورزشی بر آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بهتر از شاخص­های برازش مدل تأثیر آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بر مدیریت ورزشی بود. در این مدل ضریب اثر رابطۀ بین مدیریت ورزشی و آمیخته بازاریابی گردشگری ورزشی 21/1 است. علاوه بر این، از میان متغیرهای مربوط به آمیخته بازاریابی گردشگری ورزشی شواهد فیزیکی بیشترین بار عاملی (84/0) را دارد. همچنین از عناصر مربوط به مدیریت ورزشی، عامل برگزاری مناسب رویداد بار عاملی (51/0) بیشتری دارد.
نتیجه­گیری: بر اساس نتایج می­توان گفت این مدیریت ورزش است که باید آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی را طراحی و سپس اجرا نماید.

واژه‌های کلیدی: گردشگری ورزشی، آمیزه بازاریابی، مدیریت ورزش.