زهرا احمدی ناطور؛ عباس منصور آبادی؛ محمد ابراهیم شمس ناتری؛ سید محمود میرخلیلی
چکیده
هدف: این پژوهش، ضمن مرور اجمالی میزان شیوع شرطبندی ورزشی درایران، سیاستها و رویکردهای قانونی موجود در حقوق کیفری ایران درخصوص این پدیده را مورد نقد و بررسی قرار داده است.روش‌شناسی: پژوهش حاضر بر روش تحلیل و تفسیر مواد قانونی مبتنی بوده و با مراجعه به منابع کتابخانهای و مرور پژوهش های پیشین انجام شده است.یافته‌ها: درایران، ...
بیشتر
هدف: این پژوهش، ضمن مرور اجمالی میزان شیوع شرطبندی ورزشی درایران، سیاستها و رویکردهای قانونی موجود در حقوق کیفری ایران درخصوص این پدیده را مورد نقد و بررسی قرار داده است.روش‌شناسی: پژوهش حاضر بر روش تحلیل و تفسیر مواد قانونی مبتنی بوده و با مراجعه به منابع کتابخانهای و مرور پژوهش های پیشین انجام شده است.یافته‌ها: درایران، علیرغم اینکه شرطبندی ورزشی طی چند سال اخیر رو به فزونی گذاشته و گزارشات مراجع سیاسی و قضایی، از تبدیل شدن آن به مسئلهای اجتماعی حکایت دارد، رویکرد قانونی مشخص و سیاست منسجمی در برخورد با آن وجود ندارد و رویه قضایی ایران، عمدتا شرطبندی ورزشی را مشمول حکم ماده 705 قانون مجازات اسلامی دانسته و مرتکبین آن را با عنوان مجرمانه قماربازی تحت پیگیری و مجازات قرار میدهد.نتیجهگیری: به نظر میرسد شرطبندی ورزشی به دلیل عدم تطابق میان ارکان و عناصر آن با جرم قماربازی موضوع ماده 705، در شمول ماده مذکور نمیگنجد. بنابراین با توجه به شرایط قانونی فعلی، تنها مستمسک قانونی، ماده 2 قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشاء، اختلاس و کلاهبرداری و تعقیب مرتکبین شرطبندی ورزشی تحت عنوان مجرمانه «تحصیل مال از طریق نامشروع» میباشد.
