وحید فرزام؛ فاطمه طالقانی؛ ازاده یوسفی
چکیده
هدف: از آنجایی که پاسخ به تقاضا داخلی و خارجی کالاهای ورزشی به عنوان عاملی برای رونق بازار ورزش و کسب توانایی رقابت در عرصه‌های بین‌المللی به حساب می‌آید، این مطالعه توان رقابتی کشور ایران در زمینه صادرات کالاهای ورزشی با مهم‌ترین شریک‌های تجاری را بررسی می‌کند.روش‌شناسی: روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش جمع‌آوری اطلاعات ...
بیشتر
هدف: از آنجایی که پاسخ به تقاضا داخلی و خارجی کالاهای ورزشی به عنوان عاملی برای رونق بازار ورزش و کسب توانایی رقابت در عرصه‌های بین‌المللی به حساب می‌آید، این مطالعه توان رقابتی کشور ایران در زمینه صادرات کالاهای ورزشی با مهم‌ترین شریک‌های تجاری را بررسی می‌کند.روش‌شناسی: روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش جمع‌آوری اطلاعات از نوع پژوهش‌های اسنادی است. جهت تحقق هدف، شاخص‌های مزیت نسبی آشکارشده (RCA)، مزیت نسبی آشکارشده متقارن (RSCA)، پلان تجاری (TM) و شاخص سهم ثابت بازار (CMS) برای داده‌های صادرات ورزشی منتخب ایران و 8 شریک تجاری ایران در در دورۀ زمانی 2000-2015 به کار برده شده است.یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهند که اگرچه مزیت نسبی براساس شاخص‌های مزیت نسبی آشکارشده (RCA) و مزیت نسبی آشکارشده متقارن (RSCA) وجود ندارد؛ اما مطابق با پلان تجاری (TM)، ایران در سال‌های 2009، 2012 و 2014 توانسته است جزء برندگان در بازارهای رو به صعود قرار گیرد. براساس اثر رقابتمندی در شاخص سهم ثابت بازار (CMS) دو نتیجه حاصل گردید که سهم کشور ایران از بازار کالاهای ورزشی کشورهایی همچون گرجستان، روسیه، آذربایجان و قزاقستان در دوره زمانی 2015-2012 رو به افزایش است. همچنین کشور ایران در سال 2015 نسبت به سال‌های 2014-2012 توانسته است توان رقابتی خود را افزایش دهد.نتیجه‌گیری: کشور ایران با وجود نداشتن مزیت نسبی در صادرات کالاهای ورزشی و روند ناپایدار مزیت رقابتی می‌تواند با همگرایی منطقه‌ای در چارچوب منطقه‌ای شدن قدم بردارد و توانایی تولید و صدور کالاهای ورزشی با قیمت ارزان‌تر را در خود تقویت کند.
