چکیده
هدف: هدف از این پژوهش تحلیل عوامل مؤثر بر تحلیل رفتگی شغلی و استراتژی‌های مقابله با آن در کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان ایران می‌باشد.
روش‌شناسی: تعداد 348 کارمند ادارات کل ورزش و جوانان از 7 استان ایران به صورت تصادفی انتخاب شدند .و سه پرسشنامه تحلیل رفتگی شغلی (مسلچ و جکسون، 1981) را با 22 گویه، 3 بعد تکمیل کردند. ضمنا پرسشنامه های محقق ساخته منابع تحلیل رفتگی و استراتژی های مقابله با تحلیل رفتگی نیز هر کدام با 48 گویه منابع و استراتژی های مقابله با تحلیل رفتگی شغلی را ارزیابی می کردند. اطلاعات با استفاده از آزمون های کالموگروف-اسمیرنوف یک نمونه ای، تجزیه و تحلیل واریانس، و تحلیل عاملی در سطح معنی داری p≤0.05 تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته ها نشان داد که بین سطوح تحلیل رفتگی کارکنان ادارت کل ورزش و جوانان در استان های مختلف تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان داد که مولفه های فردی، سازمانی و اجتماعی به عنوان منابع تحلیل رفتگی شغلی شناخته شدند که میانگین استراتژی های مربوطه نیز بالاتر از میانگین فرضی بود.
نتیجه‌گیری: فراهم کردن یک جو سازمانی مناسب ، ترویج حمایت کاری ، تفویض اختیار ، برقراری روابط اجتماعی و دوستانه و غیره از جمله راهکارهایی است که مدیران سازمان های ورزشی می توانند برای مقابله با تحلیل رفتگی کارکنان خود اتخاذ کنند.
)