چکیده
هدف از این پژوهش ارائه چارچوب تحلیل همگرایی بین کشورها در حوزه ورزش و ارزیابی موردی آن بین عراق و ایران بود. روش تحقیق از نوع آمیخته کیفی (تحلیل مضمون) و کمی (توصیفی-تحلیلی) بود. در بخش کیفی نمونه شامل صاحب‌نظران علمی (مدیریت ورزشی دانشگاه‌ها) و صاحب‌نظران اجرایی (سازمان‌های ورزشی ملی) به روش قضاوتی (اشباع نظری) از دو کشور انتخاب شد (16 نفر). در بخش کمی نیز از صاحب‌نظران خبره و مطلع ورزش دو کشور (با تاکید بر تسلط و سابقه بین دو کشور) به روش هدفمند نظر خواهی شد (32 نفر = تعداد قابل کفایت برای تحلیل راهبردی 20 تا 60 نفر). ابزار پژوهش در بخش کیفی شامل مصاحبه نیمه هدایت شده به همراه مطالعه کتابخانه‌ای ساختارمند بود. در بخش کمی نیز از پرسشنامه مستخرج از بخش کیفی (21 سوال با مقیاس 10 گزینه‌ای) استفاده شد. روایی ابزار و یافته‌ها در بخش کیفی از طریق توافق بین مصصحان کدگذاری و در بخش کمی از طریق روایی و تایید پرسشنامه در پنل دلفی دو مرحله‌ای (6 نفر پژوهشگر خبره) انجام گردید. روش تحلیل یافته‌ها در بخش کیفی شامل رویکرد کدگذاری تحلیل مضمون و در بخش کمی شامل رویکرد تحلیل شکاف توصیفی بود. یافته‌های نشان داد که چارچوب ارزیابی همگرایی بین کشورهای عراق و ایران در حوزه ورزش شامل 58 کد اولیه، 16 مضمون فرعی و 5 مضمون اصلی (سیاسی و ساختاری، اجرایی و رویدادی، اقتصادی و صنعتی، علمی و آموزشی و فرهنگی و اجتماعی ورزش) است.
کلیدواژه‌ها
)