چکیده

توسعه پایدار ورزش مفهومی است که در آن پایداری موضوعی رایج و محوری در توسعه ورزش محسوب می‌شود که تغییرات طولانی مدت در نگرش‌های فردی، اجتماعی و سازمانی را علاوه بر در نظر گرفتن ابعاد اقتصادی، اجتماعی و نهادی از طریق مشارکت در ورزش در بر می‌گیرد. هدف مقاله حاضر مطالعه مفهوم توسعه پایدار ورزش، موانع آن و ارائه راهکارهایی برای رسیدن به توسعه پایدارِ ورزش است. روش تحقیق حاضر توصیفی بوده که بدین منظور از روش‌شناسی کیفی استفاده شد. در این راستا، از مطالعات کتابخانه‌ای و مصاحبه با استادان مدیریت ورزشی، مدیران ورزشی، ورزشکاران و مربیان ورزش استفاده شد. تعداد مشارکت کنندگان در تحقیق 14 نفر بود. استراتژی نمونه‌گیری موارد حاد بوده که در این رابطه از تحلیل محتوی مصاحبه‌ها استفاده شد. نتایج نشان داد که رسیدن توسعه پایدار ورزش در راستای توجه به ابعاد اقتصادی، اجتماعی و عوامل نهادی با هدف مشارکت اجتماعی است. از دیگر نتایج تحقیق دسته بندی مواع پایداری در توسعه ورزش به موانع مدیریتی، ساختاری، محیطی، نگرشی-رفتاری و قانونی- حقوقی بود. راهکارهای توسعه پایدار که توسط صاحب‌نظران مطرح شد عبارت بود از: تدوین برنامه راهبردی متناسب با تغییرات محیطی، تصویب مصوبات برنامه‌ای از طریق نهادهای قانونی و حقوقی از جمله مجلس شورای اسلامی، متناسب ساختن ساختار ورزش با قوانین بین‌المللی و برطرف کردن خلاء قانونی در ورزش از طریق حقوق‌دانان. بنابراین توجه مدیران و سیاست‌مدران به توسعه پایدار ورزش کشور می‌تواند زمینه را برای توسعه اهداف پایداری در توسعه ورزش و اثرات اقتصادی و اجتماعی در جامعه و نهادها فراهم آورد.