چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر ارائه یک مدل برای پیش‌بینی احتمال موفقیت مربیان کشتی بر اساس ویژگی‌های دموگرافیک آن‌ها است.
روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش تمام مربیان کشتی ایران در سال 1398 بود که یک نمونه 428 نفری به روش نمونه‌گیری در دسترس از آن انتخاب شد. متغیرهای پژوهش شامل سن، سابقه مربیگری، درجه مربیگری، بالاترین سطح مربیگری، سطح تحصیلات، سابقه قهرمانی و موفقیت در مربیگری بود. داده‌ها به روش رگرسیون لوژستیک با نرم افزار R تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بالاترین سطح مربیگری و سابقه قهرمانی بیشترین تأثیرگذاری را بر موفقیت مربیان کشتی داشتند. شانس موفقیت مربیان با بالاترین سطح مربیگری کشوری یا بین‌المللی چهار برابر شانس موفقیت سایر مربیان بود. بعلاوه، شانس موفقیت مربیان دارای سابقه قهرمانی استانی، کشوری و بین المللی به ترتیب دو برابر، هفت برابر و شش برابر شانس موفقیت مربیانی بود که سابقه قهرمانی نداشتند. سایر متغیرهای مورد مطالعه تأثیر معنی‌داری بر موفقیت مربیان نداشتند.
نتیجه‌گیری: برای پرورش مربیان موفق کشتی بهتر است در اردوهای تیم ملی از مربیان جوان با سابقه قهرمانی بهره گرفت. با این کار سطح مربیگری مربیان جوان بالا رفته و شانس موفقیت آن‌ها افزایش می‌یابد.
کلیدواژه‌ها
)