چکیده
هدف: هدف پژوهش طراحی مدل نقش ورزش در صلح جهانی بود.
روش‌شناسی: در این روش تحقیق کیفی، برای پاسخگویی به سؤالات پژوهش از روش داده بنیاد استفاده شده است. گردآوری داده ها به روش مصاحبه های نیمه ساختار یافته صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش را صاحب نظران و متخصصانی تشکیل دادند که با موضوع صلح و ورزش آشنایی داشتند. با توجه به استفاده از روش داده بنیاد، نمونه گیری به صورت نظری انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از سه مرحلۀ کدگذاری باز، محوری و انتخابی با به کارگیری نسخۀ 7 نرم افزارAtlas-Ti انجام شد.
یافته‌ها: پس از کدگذاری باز، مقوله های شرایط علّی شامل سیاست، بین الملل، آموزش و اقتصاد بود. شرایط زمینه ای شامل شرایط سازمانی، سیاسی، فرهنگی اجتماعی، بین الملل می شد. استراتژی های عمل شامل راهبردهای سیاسی، سازمانی، آموزشی، مدیریتی گردید و پیامدهای آن ساختاری و انسانی استخراج شد. سپس در مرحله کدگذاری محوری و انتخابی، پیوند بین این مقوله ها در قالب مدل پارادایمی پژوهش تعیین گردید و نظریه نهایی شکل گرفت.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش در مورد نقش ورزش در صلح جهانی می‌توان گفت که هنوز مسیر پرچالشی در پیش‌رو قرار دارد. به نظر می رسد با تاکید بر نقش سیاست، روابط بین الملل، آموزش و همکاری سازنده بین متولیان ملی و بین المللی ورزش و حاکمان جهانی، می‌توان به بهبود شرایط موجود و ارتقا صلح جهانی از طریق ورزش امیدوار بود.
)