احمد نظری ترشیزی؛ علی بنسبردی؛ محمدرضا معین فرد
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثیر موقعیت عدم اطمینان برند بر ارزش ویژه برند مبتنی بر مشتری در هواداران باشگاه پرسپولیس به انجام رسید.روششناسی: روش پژوهش شبه تجربی و شامل یک گروه کنترل و 4 گروه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش 461 دانشجوی دانشکده علوم ورزشی فردوسی مشهد بودند که از این تعداد 100 هوادار تیم پرسپولیس و بهعنوان نمونه آماری ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثیر موقعیت عدم اطمینان برند بر ارزش ویژه برند مبتنی بر مشتری در هواداران باشگاه پرسپولیس به انجام رسید.روششناسی: روش پژوهش شبه تجربی و شامل یک گروه کنترل و 4 گروه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش 461 دانشجوی دانشکده علوم ورزشی فردوسی مشهد بودند که از این تعداد 100 هوادار تیم پرسپولیس و بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پرسشنامه در دو مرحله توزیع گردید. ابتدا پرسشنامه بین همه هواداران توزیع گردید و در مرحله دوم به 5 گروه 20 نفری تقسیم شدند که گروه کنترل بدون خواندن هیچ سناریویی به پرسشنامه پاسخ داد و 4 گروه آزمایشی بعد از خواندن هر یک از سناریوها به پرسشنامه پاسخ دادند.یافتهها: یافتهها نشان داد که تغییری در نمرات گروه کنترل به وجود نیامد اما در تمام گروههای آزمایش سناریوهای مثبت باعث افزایش ارزش ویژه برند باشگاه پرسپولیس و سناریوهای منفی باعث کاهش ارزش ویژه برند آنها شد.نتیجهگیری: یافتهها نشان داد که تغییری در نمرات گروه کنترل به وجود نیامد اما در تمام گروههای آزمایش سناریوهای مثبت باعث افزایش ارزش ویژه برند باشگاه پرسپولیس و سناریوهای منفی باعث کاهش ارزش ویژه برند آنها شد.
محمدرضا معین فرد؛ پروین شوشی نسب؛ انوشیروان کاظمنژاد
دوره 3، شماره 2 ، آذر 1393، ، صفحه 1-17
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر ارائۀ راهبردهای توسعۀ صنعت گردشگری ورزشی تفریحی در ایران است. روششناسی: روش انجام پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی بود. جامعۀ آماری متشکل از دویست نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاهها در دو حوزه گردشگری و ورزش و همچنین مدیران عالی فدراسیونها، وزارتخانه ورزش و جوانان و کمیتۀ ملی المپیک و مدیران عالی سازمان ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر ارائۀ راهبردهای توسعۀ صنعت گردشگری ورزشی تفریحی در ایران است. روششناسی: روش انجام پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی بود. جامعۀ آماری متشکل از دویست نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاهها در دو حوزه گردشگری و ورزش و همچنین مدیران عالی فدراسیونها، وزارتخانه ورزش و جوانان و کمیتۀ ملی المپیک و مدیران عالی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری شهر تهران بودند. انتخاب نمونۀ آماری بهصورت کل شماری بود. یافتهها: با مطالعۀ وضعیت موجود صنعت گردشگری ورزشی کشور و با استفاده از نظرات اعضای شورای راهبردی پرسشنامه تنظیم گردید. برای تعیین معنیداری گویهها از آزمون دوجملهای و برای رتبهبندی این گویهها از آمار توصیفی استفاده شد. یافتههای پژوهش حاکی از معنیدار بودن 11 قوت، 14 ضعف، 8 فرصت و 10 تهدید درگردشگری ورزشی تفریحی در ایران بود. با مقایسۀ زوجی قوتها، ضعفها، فرصتها و تهدیدهای شناخته شده و سود جستن از نظرات اعضای شورای راهبردی پژوهش، هشت راهبرد جهت توسعۀ گردشگری ورزشی تفریحی در ایران پیشنهاد گردید. این راهبردها عبارتاند از: توسعۀ استراتژی برگزاری رویدادهای ورزشی ملی و بینالمللی در مناطق دارای ظرفیت گردشگری ورزشی تفریحی، ایجاد سایتهای مخصوص گردشگری ورزشی تفریحی در مناطق مختلف کشور، تدوین سایتهای اینترنتی جهت تبلیغ و بازاریابی جاذبههای ورزشی تفریحی، تدوین نظامی جهت جذب سرمایهگذاری داخلی و خارجی در گردشگری ورزشی تفریحی، تدوین و اجرای نظامی جامع جهت آنالیز و ارزیابی مداوم فواید مختلف گردشگری ورزشی تفریحی برای کشور، معرفی صنعت گردشگری ورزشی تفریحی به جامعه با انجام تبلیغات و بازاریابی در این زمینه، ایجاد نظامی جهت معرفی جاذبههای گردشگری ورزشی تفریحی در حاشیۀ رویدادهای ورزشی، پرورش نیروهای متخصص مدیریتی در بخشها، نهادها و سازمانهای مرتبط با گردشگری ورزشی و تدوین نظام جامع خصوصیسازی گردشگری ورزشی با توجه به سیاستهای اصل 44. نتیجهگیری: در مجموع با توجه به اهمیت گردشگری ورزشی مدیران و برنامهریزان بخش گردشگری و ورزش کشور باید اهتمام لازم را در جهت توسعه و بالندگی این صنعت از خود نشان دهند. در این میان از تعامل آگاهانه و سازندهای که باید میان بخشها، نهادها و سازمانهای مختلف مؤثر و ذینفع در توسعه گردشگری ورزشی وجود داشته باشد نباید غافل ماند. واژههای کلیدی: صنعت گردشگری، گردشگری ورزشی، جاذبههای ورزشی.
