ابوذر سوری؛ مهرعلی همتی نژاد؛ نوشین بنار
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر طراحی الگوی توسعه حقوقی ورزش ایران بود.روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از حیث ماهیت توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه خبرگان حقوق ورزشی شامل اساتید دانشگاه، متخصصان و کارشناسان حقوقی، مدیران سازمان‌های ورزشی اجرایی و دولتی، رؤسای کمیته انضباطی، رؤسای دادگاه عمومی و تمام کسانی تشکیل ...
بیشتر
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر طراحی الگوی توسعه حقوقی ورزش ایران بود.روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از حیث ماهیت توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه خبرگان حقوق ورزشی شامل اساتید دانشگاه، متخصصان و کارشناسان حقوقی، مدیران سازمان‌های ورزشی اجرایی و دولتی، رؤسای کمیته انضباطی، رؤسای دادگاه عمومی و تمام کسانی تشکیل می‌دادند که در زمینه پژوهش های حقوق ورزشی فعالیت داشتند. نمونه آماری با استفاده از روش گلوله‌برفی دردسترس انتخاب شدند (220 نفر). جهت جمع‌آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد و روایی صوری پرسشنامه توسط صاحبنظران (9 نفر)، تائید شد. همچنین پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (91/0) و پایایی ترکیبی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها و بررسی برازش مدل از مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزار PLS3-SPSS24 استفاده شده است.یافته‌ها: نتایج نشان داد که ابعاد آموزش و توانمندسازی حقوقی در ورزش (677/0)، امور علمی و پژوهش حقوقی در ورزش (438/0)، فرهنگ حقوقی در ورزش (415/0) و نظارت و بازرسی حقوقی در ورزش (192/0) دارای اثر معنی‌داری بر توسعه حقوقی در ورزش بودند. همچنین اثر مؤلفه‌های برنامه‌ای و اسنادی حقوقی در ورزش (179/0)، حرفه و نقش حقوقی در ورزش (308/0)، حقوق تجارت در ورزش (624/0)، حقوق مالکیت فکری معنوی در ورزش (459/0)، ساختار و نهاد حقوقی در ورزش (183/0)، قرارداد و ثبت حقوقی در ورزش (259/0)، قوانین بازدارنده و تنبیهی در ورزش (229/0) و قوانین حمایتی در ورزش (183/0) دارای نقش مستقیم و معنی‌داری در تبیین سیستم اجرایی حقوقی در ورزش بودند.نتیجهگیری: به طور کلی، بر اساس یافته‌های پژوهش می توان گفت که توجه به عوامل آموزشی- علمی، سیستم اجرایی حقوقی، فرهن‌گسازی و توانمندسازی نیروی متخصص انسانی می‌تواند به پیامدهای مطلوب توسعه‌ای حقوقی در ورزش بیانجامد.
